Zamek Książ urzeka pięknem i malowniczym, leśno-górskim położeniem. Jest jednym z trzech największych zamków w Polsce, największym na Śląsku i jednym z największych zamków w Europie. Jest też wspólnym dziedzictwem kultury polskiej, czeskiej, węgierskiej i niemieckiej. Początek dała mu XIII-wieczna piastowska warownia wybudowana za czasów księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I. Po wygaśnięciu linii Piastów świdnicko-jaworskich w 1392 r., Zamek Książ stał się własnością królów czeskich z dynastii Luksemburgów, później, w 1464 r. zamek należał do króla czeskiego Jerzego z Podiebradu, w latach 1482-1490 do króla węgierskiego Macieja Korwina, a po nim, od 1490 r. do króla czeskiego Władysława Jagiellończyka. Od 1509 r. aż do 1941 r. Zamek Książ pozostawał własnością niemieckiej rodziny von Hochberg.
Najpiękniejsze są wnętrza reprezentacyjnych sal barokowej części zamku – Sala Maksymiliana, Salon Zielony, Salon Biały, Salon Chiński, Salon Gier i Salon Barokowy. Podziwiać w nich można m.in. bogate dekoracje sztukatorskie, marmurowe kominki i interesujące meble. Szczególnie piękna jest Sala Maksymiliana, utrzymana w stylu baroku wiedeńskiego.
Można również wejść na szczyt wieży zamkowej (47 m wys.) i delektować się wspaniałymi widokami Wałbrzycha i okolic. Po zwiedzeniu zamku miło jest pospacerować po otaczających go 12 tarasach i nacieszyć oczy wspaniałą roślinnością oraz urokliwymi rzeźbami i fontannami.
Jedną z nowości jest możliwość zwiedzania podziemi. Tunel podziemny – to część schronu przeciwlotniczego, który został wydrążony podczas II wojny światowej przez paramilitarną organizację Fritza Todta, 15m pod Dziedzińcem Honorowym. Przy pracach zatrudniano jeńców z obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Schron nosi znamiona fortyfikacji wojskowej. Dla turystów udostępniona jest część tunelu o długości 80m, szerokości 1,5m oraz wysokości 2,5m. Grubość betonu pokrywającego tunel wynosi 0,5m. Wejście znajduje się od strony Tarasów.
Zamek Stary Książ znajduje się przy Szlaku Zamków Piastowskich (znaki zielone), w sąsiedztwie Zamku Książ. Wybudowano go w latach 1794-1797 w formie romantycznych ruin wg projektu Ch. W. Tischbeina. Przed ostatnią wojną światową był to obiekt chętnie odwiedzany przez turystów. Zamek zniszczył pożar wywołany w 1945 r. przez żołnierzy Armii Czerwonej.
Stado Ogierów Książ to kompleks obiektów, które powstały po przeprowadzonej przed I wojną światową przebudowie wcześniejszych (z I poł. XIX w.) zabudowań folwarku gospodarczego. Szczególnie interesujące są: powozownia oraz kryta ujeżdżalnia o pow. 800 m², zbudowana w całości z drewna modrzewiowego, którą zalicza się do najpiękniejszych w Europie. Stado Ogierów Książ jest znanym ośrodkiem hodowli koni zarodowych rasy śląskiej i półkrwi angielskiej, uznanym ośrodkiem jeździeckim i rekreacyjnym. Odbywa się tu wiele imprez sportowych rangi krajowej i międzynarodowej: m.in. Międzynarodowe Zawody w Ujeżdżeniu (CDI) w lipcu i Mistrzostwa Polski Młodych Koni – SLKS we wrześniu.
Książański Park Krajobrazowy utworzony w 1981 r. Jest to niepowtarzalny teren, na którym znajdują się: Zamek Książ i opisane powyżej obiekty. Zajmuje on powierzchnię 3055 ha i zaliczany jest do najciekawszych parków krajobrazowych w Polsce. Wśród rosnących tutaj drzew wiele jest pomnikami przyrody, jak np. liczący blisko 600 lat cis Bolko (to jednocześnie najniżej położony punkt Wałbrzycha (315 m n.p.m.). W świecie zwierząt najciekawsze są muflony. W Książańskim Parku Krajobrazowym istnieją dwa rezerwaty przyrody: Przełomy pod Książem oraz Jeziorko Daisy, w których ścisłą ochroną prawną objęto występujące tam unikatowe gatunki roślin i zwierząt oraz niepowtarzalne formy przyrody nieożywionej.
Park zamkowy o powierzchni 15 ha, jest częścią Książańskiego Parku Krajobrazowego i ma status Sudeckiego Ogrodu Dendrologicznego. Wśród krzewów szczególną uwagę zwracają słynne książańskie rododendrony i azalie. Wśród drzew przeważają wspaniałe okazy buków, dębów i lip. W parku zamkowym znajdują się trzy XVIII-wieczne barokowe bramy parkowe. Uwagę zwraca również kaplica grobowa z XIX w.
Palmiarnia wybudowana została w latach 1911-1914 z metalu i szkła, a jej wewnętrzne ściany pokryto tufem wulkanicznym pochodzącym z wulkanu Etna na Sycylii. Rośnie w niej obecnie ok. 80 gatunków roślin z różnych kontynentów i stref klimatycznych.